Το βράδυ της Μεγάλης Παρασκευής, στον κατάμεστο από πιστούς Ιδρυματικό Ναό του Αγίου Νεκταρίου, τελέστηκε με κατάνυξη η Ακολουθία του Επιταφίου Θρήνου.
Συγκινητική υπήρξε η συμμετοχή της χορωδίας του Χαρισείου, η οποία, μετά από μια περίοδο σιωπής -λόγω της πανδημίας, έψαλε τις τρεις στάσεις των εγκωμίων.
Περίπου 25 γέροντες και γερόντισσες, απέδωσαν με εξαιρετική αρτιότητα τα εγκώμια, επισφραγίζοντας την προσπάθεια πολλών εβδομάδων.
Η προετοιμασία τους γινόταν συστηματικά, απογεύματα της Μεγάλης Σαρακοστής, υπό την καθοδήγηση της Προϊσταμένης του Βοηθητικού Προσωπικού της Μονάδας, κας Ηλιοστάλακτης Τσαλαμπούνη.
Οι φιλοξενούμενοι μάλιστα, απηύθηναν πρόσκληση προς τους συγγενείς τους, να παρευρεθούν κι εκείνοι στο ναό του Αγίου Νεκταρίου. Η ανταπόκρισή που υπήρξε, ήταν μεγάλη τιμή γι’αυτούς!
Με πίστη και ευλάβεια, προσέφεραν τη φωνή και την καρδιά τους, ξεπερνώντας σωματικές δυσκολίες, για να υμνήσουν την Ταφή του Κυρίου.
Καθοριστική υπήρξε και η παρουσία του προσωπικού, το οποίο, με διακριτικότητα και αφοσίωση, στάθηκε πλάι στη χορωδία, προσφέροντας έμπρακτη υποστήριξη σε όλη τη διάρκεια της Ακολουθίας.
Παρότι οι μελωδίες των εγκωμίων είναι βαθιά χαραγμένες στη μνήμη και στην καρδιά των ηλικιωμένων, η επιθυμία τους ήταν να αποδοθούν αντάξια στην ιερότητα της στιγμής προς τον ενταφιασμένο Χριστό.
Και πράγματι, το αποτέλεσμα δικαίωσε κάθε τους προσπάθεια!
Ιδιαίτερα καλαίσθητος ήταν φέτος και ο στολισμός του Επιταφίου, τον οποίο επιμελήθηκαν με αγάπη και φροντίδα οι πιστοί που εκκλησιάζονται στον Ιδρυματικό Ναό, υπό την επίβλεψη του εφημερίου, Πρωτοπρεσβύτερου Αντώνιου Πατρικίου.
Η ατμόσφαιρα της βραδιάς υπήρξε ιδιαίτερα κατανυκτική, μεταδίδοντας το Σταυρο-Αναστάσιμο μήνυμα της Μεγάλης Παρασκευής σε όλους όσους παρευρέθηκαν και συμμετείχαν.
Αξίζει να σημειωθεί, ότι η χορωδία του Χαρισείου, από το 2008 έως και σήμερα, αποτελεί φωτεινό παράδειγμα δημιουργικής απασχόλησης, αλληλεπίδρασης με την τοπική κοινωνία και ενεργούς συμμετοχής στην εκκλησιαστική κοινότητα.
Από τους παρακλητικούς κανόνες της Παναγίας, τα τροπάρια της Θείας Λειτουργίας, μέχρι και τα Εγκώμια της Μεγάλης Παρασκευής, η φωνή τους γίνεται προσευχή που συνεχίζει να υμνεί, να ελπίζει και να προσφέρει.
